نفت: خلق یا نابودی ارزش؟

نمودار بالا از مکینزی، شاخص S&P500 را در مقایسه با شاخصی از عملکرد شرکت‌های نفتی و همچنین قیمت نفت برنت نمایش می‌دهد.

اگرچه «نمونه» مورد بررسی و «سال پایه» شاخص در نتیجه‌گیری تعیین‌کننده است، بعید به نظر می‌رسد پیام نمودار روشن نباشد: صنعت نفت در پانزده سال گذشته بسیار پایین‌تر از S&P500 بازده داشته است. این بازده مقدار تجمعی TSR، یعنی مجموع رشد قیمت سهام و سود را نشان می‌دهد.

در این مدت شرکت‌های E&P بازده صفر داشته‌اند، صنعت خدمات حفاری سالانه دو درصد ارزش نابود کرده است و تنها شرکت‌های یکپارچه (دارای بخش پایین‌دستی) و همچنین شرکت‌های فعال در پالایش و فروش فرآورده بازده مثبت داشته‌اند؛ آن هم قدری پایین‌تر از S&P500.

جالب است که در دوران طلایی نفت که بازده دورقمی رقم خورده، باز هم این صنعت چندان بالاتر از S&P500 عمل نکرده است.

بخش زیادی از این واقعیت به روندهای بلندمدتی مربوط می‌شود که هنوز در ایران جدی گرفته نشده است: رشد مستمر بهره‌وری انرژی، نزدیکی پیک تقاضای نفت و فراوانی و ارزانی منابع تولید.