توتال تنها شرکتی است که دوباره جایزه شرکت برتر را به دست آورده که هر دو در زمان مدیریت پاتریک پویانه بوده است. توتال از بین ۳۰ شرکت و با معیارهای مرتبط با Low-Carbon به این مقام رسیده است.

همانند بن ون‌بردن (مدیرعامل شل) مدیرعامل توتال هم به لزوم توجه به سمت تقاضا تاکید دارد. توضیح من این‌که در نفت به صورت سنتی ما بر سمت عرضه متمرکزیم. در بازاریابی B2C نیز به ویژه تا اوایل و حتی اواسط نیمه دوم قرن بیستم همین جریان غالب بود و نهایتاً Performance یک کالا اهمیت داشت که این روند تغییر کرد. پویانه می‌گوید باید به تحول سمت تقاضا (که Driver اصلی گذار انرژی است) توجه بیشتری کنیم.

مهم‌ترین فناوری در انقلاب انرژی را فعلاً هیدروژن می‌بیند که البته راه درازی تا جریان‌سازی در پیش دارد. برخلاف فناوری خورشیدی (که بازارش یعنی برق موجود بود) اینجا هم توسعه فناوری داریم و هم توسعه بازار.

در ماه می تا سپتامبر چشم‌انداز ۲۰۳۰ توتال تغییر زیادی کرد. از ۲۰۱۹ تا می ۲۰۲۰ نیز تغییراتی وجود داشت. سهم نفت در سبد ۲۰۳۰ توتال از ۵۵٪ در گزارش ۲۰۱۹ به ۴۵٪ در می ۲۰۲۰ و ۳۰٪ در سپتامبر ۲۰۲۰ رسید. پویانه می‌گوید دلیل این بود که یافته‌های جدید می به زبان کسب‌وکار ترجمه شدند که این در سپتامبر نمایان شد.

به گفته پویانه در نفت حداقل نرخ بازگشت ۱۵٪ درصد با هزینه پول ۵-۶٪ توجیه‌پذیر بوده لذا اکنون با هزینه پول ۲٪ پروژه‌های خورشیدی با نرخ حدود ۱۰٪ توجیه‌پذیر است. در پاسخ به این‌که اصلاً به عنوان یک شرکت نفت و گاز آیا شما مزیتی برای حضور در خورشیدی دارید جواب خوبی داد و گفت توان دسترسی به پروژه‌ها در کل جهان، برند، توان تامین مالی، توان تجارت و بعضاً شباهت‌های عملیاتی منشا مزیت ما هستند.

به گفته پویانه حتی برای کاهش ۱.۵ درجه نیز جهان به روزانه ۴۰ الی ۵۰ میلیون بشکه نفت نیاز دارد که باید برای کربن آن فکری کرد ولی هنوز فناوری‌های جذب و ذخیره‌سازی کربن بسیار گران هستند. دلیل اصلی هم این‌که بازاری برای محصول نیست و هزینه زیرساخت و Storage بالاست. قیمت‌گذاری کربن و یارانه دولتی تنها راه‌حل‌ها هستند.

نکته جالب دیگر درباره سرمایه‌گذاری‌های نفتی شرکت بود که گفت باید در نفت ۲۰ دلاری هم هزینه‌های فنی بازگردند. شرط دوم این‌که آلایندگی‌شان در محدوده مشخص باشد.

از چند سال قبل به یاد دارم که توتال از شرکت‌هایی بود که نفت شیل را به دلیل گرانی نسبی جدی نگرفت. پویانه آن زمان بسیار به مبانی قیمت‌گذاری اشاره می‌کرد و می‌گفت نباید سراغ دارایی‌های گران رفت. هنوز همان را می‌گوید و زمان صحبت کردن احساس می‌کنم یک وارن بافت نفتی مدیرعامل توتال است.