این اولین نوشته‌ی وبلاگ جدید من است. ولی اگر بخواهم دقیق باشم، این‌طور نیست؛ چون مطالبی که در تجارت فردا و جاهای دیگر نوشته‌ام در وبلاگ هستند و به تدریج هم بقیه را خواهم افزود. در نتیجه این نوشته، اولین نوشته نخواهد بود. در عین حال، اگر نوشته‌های مذکور را (که به قصد وبلاگ‌نویسی، نگاشته نشده‌اند) فاکتور بگیریم، می‌توان گفت این اولین نوشته‌ی وبلاگ من است.

وبلاگ حاضر، سومین وبلاگی است که من دارم. بعد از وبلاگ سال‌های نخست دانشجویی (که به معنای واقعی کلمه وبلاگ بود)، و وبلاگ سال آخر دانشجویی و مدتی بعد از آن (که نخستین مطالب منتشرشده در رسانه‌ها را در آن قرار دادم)، این وبلاگ بیش از همه‌ی آنها آمده است تا بماند؛ تا آرشیوی بشود از نوشته‌هایم که اکنون سه‌رقمی هستند، وضعیت این دوران از زندگی را در آن بنویسم (که به نظر خودم دوران خاص و جدیدی خواهد بود) و البته به پیدا کردن دوستان و ارتباطات یاری برساند.

شاید یک بهانه‌ی دیگر برای شروع دوباره وبلاگ‌نویسی، استاتوس‌هایی است که در فیس‌بوک می‌گذارم و می‌خواهم جدی‌تر بگیرم‌شان. دوست دارم آنها را در محیط وبلاگ (که جدی‌تر از محیط‌های مجازی چند سال اخیر مثل فیس‌بوک و شبکه‌هایی مثل وایبر است) منتشر کنم. وبلاگ‌نویسی به خصوص از نوع اقتصادی، از رونق افتاده است. اما همان‌طور که کتاب‌ها می‌مانند، روزنامه‌ها می‌مانند، مجله‌ها می‌مانند، دوست دارم بگویم: وبلاگ هم می‌ماند.