هفتخوان چشمبادامیها
نگاهی به حضور شرکتهای چینی در پروژههای بالادستی نفتی ایران
کل پیشینه صنعت نفت در کشور چین، کمابیش حدود نیم قرن است. تشکیل شرکتهای نفتی در این کشور و حضور بینالمللی این شرکتها نیز از حدود دو دهه قبل آغاز شده است. لذا چندان عجیب به نظر نمیرسد که برخلاف غولهای نفتی غربی، این شرکتها تنها در سالهای اخیر پا به صنعت نفت ایران گذاشته باشند. عمده حضور شرکتهای چینی در پروژههای بالادستی صنعت نفت ایران، به میادین نفتی مشترک و نیز میدانهای پارس جنوبی و پارس شمالی محدود میشود. از قضا این حضور چندان هم موفقیتآمیز نبوده است و حضوری نافرجام برای غولهای نفتی چین رقمزده است.
۱- آزادگان جنوبی
این میدان نفتی مشترک یکی از بزرگترین و پرحاشیهترین میادین نفتی ایران به شمار میرود که توسعه و تولید زودهنگام آن در برهههای زمانی مختلف توسط شرکتهای داخلی و خارجی صورت گرفته است. ذخایر درجای نفت کل میدان آزادگان (شمالی و جنوبی) تا بیش از ۳۰ میلیارد بشکه نیز تخمین زده شده است. مشترک بودن میدان و وجود برخی دشواریها همچون وجود مینهای باقیمانده از دوران جنگ در میدان از جمله موانع توسعه این میدان به شمار میرود. در ابتدا شرکت اینپکس ژاپن مسوولیت توسعه این میدان را برعهده گرفت که نهایتاً بدون موفقیت پایان یافت و تولید زودهنگام ۵۰ هزار بشکه نفت در روز توسط شرکتهای داخلی در دستور کار قرار گرفت که موفقیتآمیز بود. به گفته ناجی سعدونی، مدیرعامل اسبق شرکت مهندسی و توسعه نفت که کارفرمای میدان آزادگان به شمار میرود، هزینه توسعه میدان شامل ۱۲ میلیارد دلار طی یک دهه میشد که تولید نفت را نهایتاً به ۶۰۰ هزار بشکه در روز میرساند. اما با توجه به عدم پیشرفت مناسب پروژه، ابتدا اخطاری ۹۰ روزه به پیمانکار چینی داده شد و نهایتاً آزادگان جنوبی از دست چینیها خارج شد.
۲- آزادگان شمالی
برخلاف بخش جنوبی، قسمت شمالی میدان آزادگان از پیشرفت نسبتاً مناسبی برخوردار است. این بخش نیز در اختیار شرکت CNPCI و تولید روزانه ۱۵۰ هزار بشکه نفت در فاز دوم برنامهریزی شده است. این میزان تولید توسط ۵۸ حلقه چاه حفاریشده توسط شرکت CNPCI و دو حلقه چاه که پیشتر حفاری شده است، محقق خواهد شد. پروژه ۷۶/۱ میلیارد دلاری فاز یک آزادگان شمالی، در بهمن امسال به پیشرفت بیش از ۶۰درصدی رسید و به گفته عبدالرضا حسیننژاد، مدیرعامل شرکت مهندسی و توسعه نفت، فاز نخست آن در سال ۱۳۹۴ به پایان خواهد رسید. این فاز روزانه ۷۵ هزار بشکه به ظرفیت تولید نفت ایران خواهد افزود.
۳- فاز ۱۱ پارس جنوبی
این فاز در سالهای دور قرار بود با مشارکت شرکتهای ملی صادرات گاز ایران، توتال و پتروناس، سالیانه ۱۰ میلیون تن LNG تولید کند. بعد از خروج توتال، در خرداد سال ۱۳۸۸ شرکت چینی CNPC طی قراردادی پنج میلیارد دلاری، مسوولیت پروژه را بر عهده گرفت تا ظرف مدت ۵۲ ماه، به تولید روزانه ۵۰ میلیون مترمکعب گاز دست پیدا کند. این بار نوبت شرکت چینی بود تا مثل همتای فرانسوی خود، در توسعه این فاز پارس جنوبی ناموفق عمل کند و از پروژه کنار گذاشته شود. با کنار رفتن پیمانکار چینی، اسامی پیمانکاران ایرانی همچون پتروایران و پتروپارس مطرح شد و بنابر آخرین اخبار، هنوز تصمیمی برای این فاز گرفته نشده است. فاز ۱۱، از جمله فازهای مرزی میدان مشترک پارس جنوبی و در همسایگی آبی با قطر قرار دارد که با توجه به عدم آغاز تولید از آن طی چندین دهه تولید قطر، پیشبینی میشود افت فشار شدیدی در آن به وجود آمده باشد.
۴- یادآوران
این میدان نفتی نیز با کشور عراق مشترک است و حجم نفت درجای آن بیش از ۱۲ میلیارد بشکه برآورد شده است. برنامه نهایی آن، تولید ۳۰۰ هزار بشکه نفت در روز طی سه مرحله است. برای توسعه مرحله اول، قراردادی با شرکت چینی ساینوپک منعقد شده که نهایتاً با اصلاحات صورتگرفته، حجم آن به ۶/۳ میلیارد دلار افزایش یافت. براساس گزارش ساینوپک، پروژه یادآوران بیش از ۸۶ درصد پیشرفت فیزیکی دارد. هماکنون روزانه ۵۰ هزار بشکه نفت از این میدان تولید میشود.
۵- پارس شمالی
این میدان گازی، در آبهای خلیجفارس قرار دارد که با توجه به تمرکز بر پروژههای پارس جنوبی، روند توسعه مطلوبی را طی نکرده است. قرارداد ۱۶ میلیارددلاری توسعه آن در سال ۱۳۸۶ با شرکت سینوک امضا شد که بدون نتیجه به حالت تعلیق درآمد. مدتی بعد از تعلیق در سال ۱۳۹۱، چینیها برای حضور مجدد در پروژه اعلام آمادگی کردند. اما این بار طرف ایرانی بود که تلویحاً اعلام کرد این پروژه از اولویت برخوردار نیست. موسی سوری، مدیرعامل اسبق شرکت نفت و گاز پارس در آن زمان گفت: «در حال حاضر اولویت و سیاست وزارت نفت توسعه میادین مشترک نفت و گاز کشور با محوریت پارس جنوبی است.»
۶- میدان نفتی مسجدسلیمان
افزایش تولید از قدیمیترین میدان نفتی در حال تولید ایران و خاورمیانه، به شرکت CNPCI واگذار شد تا تولید از این میدان در فاز نخست به ۲۵ هزار بشکه در روز افزایش یابد. این پروژه با هزینه حدود ۲۰۰ میلیون دلاری در سال ۱۳۹۰ به نتیجه رسید.
۷- پروژههای اکتشافی
شرکتهای چینی تاکنون در موقعیتهای زواره کاشان، کوه دشت و گرمسار پروژههای اکتشافی داشتهاند. هیچکدام از این پروژهها تاکنون وارد مرحله تولید نشدهاند.
زواره کاشان: قرارداد اکتشاف در این بلوک، اوایل دهه ۸۰ به شرکت ساینوپک واگذار شد. بعد از حفر چهار حلقه چاه و صرف هزینه ۶۵ میلیون دلار، نهایتاً این بلوک تجاری تشخیص داده نشد و شرکت چینی بدون دریافت هزینه، از میدان خارج شد.
کوه دشت: پروژه اکتشافی ۵۰ میلیون دلاری این منطقه توسط شرکت CNPC آغاز و منجر به کشف میدان «باباحبیب» شد. تاکنون سه چاه در این میدان حفر شده است و نفت آن سبک و مرغوب به شمار میرود. همزمان با فعالیتهای اکتشافی، نشت گاز در کوههای منطقه کوهدشت حاشیهساز و احتمال تاثیر فعالیتهای اکتشافی بر این نشت گاز مطرح شد.
گرمسار: قرارداد اکتشافی با شرکت ساینوپک در سال ۱۳۸۵ امضا شد که به دلیل حفاری در پارک ملی کویر، با حاشیههای زیستمحیطی همراه و مدتی متوقف شد. این قرارداد ۵۰ میلیون دلاری کماکان بهصورت نیمهکاره رها شده است.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.