بازگشت دیپلمات نفتی
حسین کاظمپوراردبیلی دوباره نماینده ایران در اوپک شد
در آخرین روز تابستان امسال، بیژن زنگنه، وزیر نفت، نامهای به عبدالله سالم البدری، دبیرکل سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک)، نوشت که مضمون آن به سرعت رسانهای شد: انتصاب حسین کاظمپوراردبیلی به عنوان نماینده ایران در هیات عامل اوپک. هرچند شاید نام کاظمپوراردبیلی (احتمالاً همچون بسیاری از چهرههای نفتی دیگر) در رسانههای عمومی کشور برای مردم آشنا نباشد، اما اهالی نفت در ایران و دیگر کشورهای نفتی عضو اوپک، او را بهخوبی میشناسند. در معرفی او، شاید بتوان به جملهای که زنگنه در اینباره گفته است، اکتفا کرد: ۲۳ سال نمایندگی ایران در هیات عامل اوپک. ۲۳ سالی که باعث میشود، رویترز با انتشار خبر انتصاب، او را یک مقام «کهنهکار» نفتی بنامد. اما کاظمپوراردبیلی کیست؟
ورود به وزارت بازرگانی
بعد از آنکه بنیصدر در انتخابات ریاستجمهوری اول به پیروزی رسید، بر سر برخی وزارتخانهها با شهید رجایی اختلافاتی پیدا کرد. از جمله این وزارتخانهها، وزارت بازرگانی بود. بعد از بحث فراوان، نهایتاً هر دو طرف بر سر یکی از ۲۷ چهره جوانی که در زمان رضا صدر، وزیر بازرگانی دولت موقت، به این وزارت آمده بود توافق کردند. این فرد کسی نبود جز حسین کاظمپوراردبیلی، مدیرعامل و رئیس هیاتمدیره شرکت گسترش خدمات بازرگانی در زمان وزیر قبلی. در جلسه بیستم اسفند ۱۳۵۹، رای اعتماد به کاظمپوراردبیلی مورد بررسی قرار گرفت. سخنان کاظمپوراردبیلی در آن جلسه، شاید بهترین معرفی از سوابق و تحصیلات او باشد: «من حسین کاظمپوراردبیلی، متولد ۱۳۳۱ تهران، در سال ۴۹ بعد از دوره متوسطه برای تحصیلات دانشگاهی در مدرسه عالی بازرگانی وارد شدم و در سال ۵۳ فارغالتحصیل شدم. برای ادامه تحصیل به آمریکا رفتم و در آنجا فوقلیسانس مدیریت بازرگانی گرفتم. در مدت اقامتم در آنجا، با انجمنهای اسلامی دانشجویان خارج از کشور (آمریکا) همکاری میکردم. بعد از ورودم در بخش خصوصی در زمینه واردات و تجارت خارجی، مدیریت یکی از کارخانجات را داشتم و از مهرماه سال ۵۸ به خدمت دولت درآمدم و مدیرعامل و رئیس هیاتمدیره شرکت گسترش خدمات بازرگانی شدم.» در آن جلسه، از مجموع ۱۷۳ رای اخذشده، ۱۱۴ رای در موافقت با کاظمپوراردبیلی بود و بدین ترتیب او رسماً سکان وزارت بازرگانی را در دست گرفت. از آن زمان تا حضور شهید رجایی به عنوان رئیسجمهور و شهید باهنر به عنوان نخستوزیر، کاظمپوراردبیلی وزیر بازرگانی بود و البته در حزب جمهوری اسلامی هم عضویت داشت. عضویتی که با حضور در جلسه هفتم تیر حزب، ممکن بود حتی به قیمت جان او تمام شود. در جلسه هفتم تیر، دستور جلسه مسائل مربوط به بازرگانی بود و سخنران اصلی هم کسی نبود جز کاظمپوراردبیلی. با حضور شهید بهشتی در جلسه، دستور کار عوض شد و کاظمپوراردبیلی از پشت تریبون کنار رفت و بر روی صندلی خود نشست. همین باعث شد او و تعدادی از اعضای حزب جمهوری اسلامی، از انفجار جان سالم به در ببرند. به جز کاظمپوراردبیلی، یکی دیگر از این افراد هم در وزارت نفت اکنون چهرهای شناختهشده به شمار میرود: سید مجید هدایتزاده رضوی، مدیرعامل اسبق نیکو. کاظمپوراردبیلی، سپس به وزارت امور خارجه آمد و مدتی معاون اقتصادی این وزارتخانه بود. البته این پایان کار او در این وزارت نبود و او از سال ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۳ نیز عهدهدار سفارت ایران در ژاپن شد. اما ورود او به نفت، با ورود آقازاده به وزارت نفت، رقم خورد و کاظمپوراردبیلی نمایندگی ایران در اوپک را در دست گرفت. او در دوران تمام وزرای بعدی نیز در این سمت حضور داشت تا اینکه احمدینژاد بر سر کار آمد.
از نفت تا سس دلپذیر
با ورود احمدینژاد به عرصه ریاستجمهوری، نفت بیش از گذشته در مظان اتهام وجود «مافیای نفتی» و تغییر مدیران باسابقه قرار گرفت. مدیران باسابقه، بیش از دیگران خطر تغییر را احساس کردند. کاظمپوراردبیلی، بیش از دو سال در این شرایط دوام آورد و حتی به عنوان رئیس هیات عامل اوپک انتخاب شد. با وجود این، موج برکناری مدیران بالاخره به کاظمپوراردبیلی هم رسید و او در اردیبهشت سال ۱۳۸۷ از سمت خود برکنار شد. جانشین او، محمدعلی خطیبیطباطبایی بود که پیشتر معاونت بازاریابی مدیر امور بینالملل شرکت ملی نفت ایران را بر عهده داشت. خطیبیطباطبایی، بعد از نمایندگی در اوپک، سمت مدیریت امور بینالملل شرکت ملی نفت ایران را نیز در سال گذشته به دست گرفت؛ سمتی که البته حضورش در آن، دیری نپایید. بعد از روی کار آمدن دولت جدید و در زمانی که رستم قاسمی کماکان سکان وزارت نفت را در دست داشت، خطیبیطباطبایی خواستار بازنشستگی شد. احمد قلعهبانی که خود، سال گذشته خطیبی را به سمت مدیر امور بینالملل منصوب کرده بود، با این درخواست او موافقت کرد. با بازنشستگی خطیبیطباطبایی، چندان دور از ذهن نبود که جایگزین او همان کسی باشد که پنج سال قبل، از نمایندگی ایران در اوپک برکنار شده بود؛ یعنی حسین کاظمپوراردبیلی. فردی که بعد از برکناری، در شرکت کدبانو به مدیریت میپرداخت. هرچند شاید برای عموم مردم نام شرکت کدبانو چندان آشنا نباشد، اما تقریباً همه معروفترین محصولات آن را میشناسند: محصولات غذایی دلپذیر.
ژنرالی برای روزهای تحریم؟
کاظمپوراردبیلی، از مطرحترین چهرههای صنعت نفت به شمار میرود که خود، از گزینههای مطرحشده برای وزارت نفت دولت یازدهم بوده است. بیژن زنگنه که در روزهای پیش از انتخابات ۲۴ خرداد، میگفت وقت آن رسیده است که «گروهبانها» بروند و «ژنرالها» بیایند، اکنون با گماردن فردی باسابقه همچون کاظمپوراردبیلی، احتمالاً درصدد عمل کردن به این گفته خود برآمده است. کاظمپوراردبیلی، بازرگانی، امور خارجه و نفت، هر سه را تجربه کرده است و برخی معتقدند این تجارب او را بهترین گزینه برای تحقق ایده زنگنه مبنی بر تبدیل شدن نفت به «وزارت خارجه دوم» میکند. دیپلماسی نفتی در قبال کشورهای عضو اوپک به ویژه در شرایط تحریم، هرچند احتمالاً مهمترین ماموریت کاظمپوراردبیلی خواهد بود، تمام شرح کار او را دربر نخواهد گرفت. مساله رقابت نوذری برای سمت دبیرکلی اوپک (که بعد از یک بار در نخستین سالهای تاسیس اوپک، تاکنون نصیب ایران نشده است) امری است که کاظمپور پیگیری آن را در دستور کار خود میبیند. مشابه همین مساله، در مجمع کشورهای صادرکننده گاز (موسوم به اوپک گازی) نیز وجود دارد. سومین اجلاس این مجمع، تا چند هفته بعد در تهران برگزار میشود و ایران به عنوان دومین دارنده ذخایر گاز جهان و مبتکر این مجمع، میزبان غولهای گازی جهان خواهد بود. انتخاب دبیرکل جدید مجمع، از برنامههای نشست آتی خواهد بود. اینکه آیا وزارت نفت با حضور کاظمپوراردبیلی خواهد توانست بهتر از گذشته روزهای تحریم را پشت سر بگذارد، سوالی است که احتمالاً در ماههای پیشرو، جواب آن مشخص خواهد شد..
منابع:
۱- مشروح مذاکرات مجلس شورای اسلامی، دوره اول، جلسه ۱۲۳
۲- نشریه اقتصاد توسعه، اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران، شماره ۱ و ۲
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.